«تمدن از آنجا آغاز شد که انسان به جای سنگ، کلمه پرتاب کرد.»
انگار انسان متمدن فهمیده بود سنگ ها به اندازه کافی دردناک نیستند و دیگر پاسخگوی پرخاشگری او نخواهند بود.
کلمات متنوع‌تر از سنگ ها بودند، می شد قبل از پرت کردن، انتخاب کرد که چقدر دردآور یا ویرانگر باشند. از سنگ ها می‌شد گریخت اما از کلمات نه.
درد سنگ ها و کبودی شان فقط تا چند روز باقی می ماندند اما کلمات می‌توانستند تا آخر عمر همراه روز و شب و خواب و بیداری باشند و چنان چسبنده و پنهان در گوشه‌ای از روان مان زندگی کنند که دست هیچ روان درمانگری در هیچ جلسه درمانی به آنها نرسد.
کدام سنگ چنین قدرتمند بود!؟
ما سنگ هایمان را پشت درهای تمدن جا گذاشتیم، اما آموختیم که چگونه آن حجم از خشونت و بیزاری و نفرت را در ابزار دقیق ترمان که کلمات بودند، بگنجانیم.
یاد گرفتیم که چطور گوشه هایشان را تیز کنیم، لحن را به آن اضافه کنیم و طوری پرتابشان کنیم که حتی به نظر پیام دوستی بیایند!
انسانِ متمدن
امروز در برابر کلمات بی دفاع‌تر است چون دیگر سپری در کار نیست. یادمان باشد قبل از پرتاب سنگ ها، به این فکر کنیم که هیچ انسانی رویین روان نیست! حرف باد هوا نیست، حرف آسیب می‌زند.
حرف می‌کُشد و زنده می‌کند...
کلمات را با دقت، بااحتیاط و مشفقانه انتخاب کنیم. خشونتِ کلامی مخرب تر از خشونت فیزیکی است.
«فروید»
پ.ن۱: مراقب قلبای هم،حرفامون باشیم:)❤
پ.ن۲: دلم نیومد عکس تلخ وقلب شکسته بذارم
ولی داشتم دنبال عکس میگشتم خوندم ظاهراً شکستن قلب از نظر پزشکی وجودداره چیزی شبیه یه خون ریزی یاجراحته که حتی باعث سکته قلبی میشه...
پ.ن۳:
هرکه خودداند وخدای دلش
که چه دردیست درکجای دلش...
پ.ن۴: سعیمو کردم این پست غمگین واحساسی نشه وخیلی حالِ دلِ من منعکس نشه وننویسم ،بیشتر جنبه آموزنده ودقیق شدن روکلماتمون رو داشته باشه
امیدوارم که این پست غمگینتون نکرده باشه:)
سعی میکنم خیلی زود دوباره بشم همون محیای شوخو شیطون براتون پست سرگرمی بذارم؛)
پست قبلیو وقتی نوشتم که اصلاً حال روحی خوبی نداشتم ولی تلاشمو کردم باانرژی بنویسم فک کنمم موفق شدم ولی مهمتراز تلاش خودم برا حال خوب ،حضور وانرژی وهم صحبتی باشما بود که خیلی بهترم کرد
ممنون از همراهیتون:)❤
- محیا ..
هرجا که هستی مراقب خودت باش