چند تا وبلاگو خوندم مغزم ایست کرد...قطعاً کامنت میذارم وقتی تونستم مسلط بشم وغمی که باغمتون به دلم نشستو کنترل کنم...
وقتی تونستم به ذهنم نظم بدم برا دلگرمی دادن...
الان تنها چیزی که تو ذهنم اومد این آهنگ بودبرا به اشتراک گذاشتن ...
شاید اونایی که وبشونو خوندم کمی بااین موزیک روبراه بشن...
خدا رو داریم رفقا ...❤
یه نشدنایی یه نرسیدنایی یه دردایی شاید برااینه که از خدا دوریم...شایدم نزدیکیم ولی هنوزم باید نزدیکتر بشیم...
اگه یکیو دوست داشته باشی واون بهت محل نده چیکار میکنی؟
بودن در رابطه‌های متفاوت تنهایی درونی ما را کم نمیکند، التیام بخش تنهایی درونی ما صمیمیت است! صمیمیت یعنی درک کردن و حس کردن یک فرد با تمام وجود بدون هیچ قضاوت و مقایسه؛ یعنی حضور داشتن در سکوت. این یعنی رشته‌ای باریک و نازک از صمیمیت که در لحظه‌ای کوتاه ایجاد می شود. آنچه رابطه را سالم نگه میدارد، تکرارِ همین صمیمیت‌های کوتاهِ مملو از حضور و مشاهده است. در واقع همین صمیمیت‌های کوتاه و ساده، رابطه را عمیق و معنادار میکند و میتواند مرهمی بر تنهاییِ درونی ما باشد. تکرارِ نخ‌های نازک صمیمیت به مهارت و صبوری احتیاج دارد. در ابتدای هر رابطه نوعی شوقِ کشف کردن وجود دارد. کشف کردنِ جهان طرف مقابل و گفتگو در مورد جهان خودمان. و شعفِ کشف، در ابتدای رابطه، نخ‌های صمیمیت را ایجاد میکند اما
سلاممممم علیکممممممم:D
حالتون چطوره؟!;)
من اومدم با زنگِ درس زندگی ;) بخونید:
هیچ قدم کوچکی بی‌اهمیت نیست. قدم‌های کوچکمان را بی‌ارزش نبینیم. مهم نیست به هدف برسیم یا نه، همین که در مسیرمان یک قدم هم به هدف نزدیکتر شویم یعنی حرکت. هیچ حرکتی بی‌ارزش نیست. اگر مدام فقط به «هدف رسیدن» را در نظر بگیریم لذتِ تلاش و شکست و حرکتِ دوباره را از دست میدهیم.
به نظرم هدفِ ما نباید رسیدن به هدف باشد، بلکه باید در مسیرِ هدف به جلو حرکت کردن باشد.
حرکت کردن و با ارزش شمردن هر قدمِ کوچک در ما رضایتِ درونیِ طولانی ایجاد میکند چون احساس بهتری نسبت به خودمان و انسجامِ شخصیتمان و قدرت‌مان خواهیم داشت.
فقط در مسیر هدفتان حرکت کنید.
اگر باید از رابطه‌ای بیمارگونه و ازاردهنده خودتان را نجات دهید، فقط به سمتِ هدفِ بیرون آمدن از رابطه خودتان را تقویت کنید و هر روز یک قدمِ کوچک بردارید.
همین قدم‌های کوچکِ هر روزه، اعتیادِ شما به رابطه‌ای بیمار را کم میکند و به شما قدرتِ درونی میدهد.
اگر میخواهید ورزش بخشی از زندگی‌تان شود، فقط هر روز یک قدمِ کوچک در راستایِ فعالیت بدنتان بردارید. به ورزشکار شدن فکر نکنید، به اینکه بتوانید هر روز فقط کمی ورزش کنید فکر کنید.
اگر میخواهید رابطه‌ای پایدار را تجربه کنید
فقط هر روز روی صمیمیتان با آن فرد کار کنید، تصاویرِ مجازیِ اغراق شده و فیلم‌های خوش‌رنگ هالیوودی را فراموش کنید و فقط هر روز کمی وقت بگذارید و به چشم‌های فردی که دوستش دارید نگاه کنید و کمی برای هم وقت بگذارید.
اگر میخواهید فردی مستقل باشید فقط کافی‌ست هر روز کمی بر روی توانایی‌ها و استعدادهایتان کار کنید و در مسیرِ کشف خودتان باشید. در مسیرِ کار پیدا کردن و دوره‌های تخصصی گذراندن، همین قدم‌های کوچک، آرام آرام شما را تبدیل به فردی مستقل میکند.
هرجا که هستی مراقب خودت باش