سلام سلامممم

حالتون چطوره؟!:)

حالا باز آمــد؛ بویِ مـــاهِ مدرسه😁

بوی بازی های راهِ مـــدرسه😉

بوی ماه مهر… ماهِ مهـــربان😅

فصل مدارسه :) عطسه گلم منو به چالش خاطره مدرسه دعوت کرد که یکی دوتا از خاطره های تلخ یا شیرین مدرسه رو تعریف کنیم

اولش بهش گفتم من۶ساله از مدرسه فاصله گرفتم چیزی یادم نمیاد بعد انقد من بچه آرومی بودم(جون خودم😂) که هیچ خاطره ای ندارم!

بعد یکم فکر کردم دیدم چندتا خاطره بی نمک یافتم:)) خیلی سعی کردم که طولانی نباشه ولی شد:/

خاطره 1/دوم دبیرستان/۱۵سالگی:)

بودن در رابطه‌های متفاوت تنهایی درونی ما را کم نمیکند، التیام بخش تنهایی درونی ما صمیمیت است! صمیمیت یعنی درک کردن و حس کردن یک فرد با تمام وجود بدون هیچ قضاوت و مقایسه؛ یعنی حضور داشتن در سکوت. این یعنی رشته‌ای باریک و نازک از صمیمیت که در لحظه‌ای کوتاه ایجاد می شود. آنچه رابطه را سالم نگه میدارد، تکرارِ همین صمیمیت‌های کوتاهِ مملو از حضور و مشاهده‌ است. در واقع همین صمیمیت‌های کوتاه و ساده، رابطه را عمیق و معنادار میکند و میتواند مرهمی بر تنهاییِ درونی ما باشد. تکرارِ نخ‌های نازک صمیمیت به مهارت و صبوری احتیاج دارد. در ابتدای هر رابطه نوعی شوقِ کشف کردن وجود دارد. کشف کردنِ جهان طرف مقابل و گفتگو در مورد جهان خودمان. و شعفِ کشف، در ابتدای رابطه، نخ‌های صمیمیت‌ را ایجاد میکند اما